Ministerstwo Zdrowia wydało Śląskiemu Uniwersytetowi Medycznemu zgodę na utworzenie podmiotu leczniczego w formie samodzielnego publicznego zakładu opieki zdrowotnej. To otwiera uczelni drogę do ubiegania się o finansowanie inwestycji.
O zgodzie Ministerstwa Zdrowia na powołanie przez Śląski Uniwersytet Medyczny podmiotu leczniczego w formie samodzielnego publicznego zakładu opieki zdrowotnej, poinformowała podczas sesji Rady Miasta prezydent Katarzyna Kuczyńska-Budka. Szpital Uniwersytecki – Centrum Chorób Cywilizacyjnych w Gliwicach (w budowie), będzie formalnym wnioskodawcą w procesie pozyskiwania finansowania z budżetu państwa i środków centralnych. Kolejny etap to rejestracja placówki w KRS-ie i złożenie programu inwestycyjnego w ministerstwie, wraz z planem finansowym.
– To ważny krok na drodze do budowy Szpitala Uniwersyteckiego i efekt starań, które podejmowaliśmy wspólnie ze Śląskim Uniwersytetem Medycznym. Za nami ogrom pracy, spotkania i dyskusje w ministerstwie. Cieszę się i gratuluję władzom uczelni i zespołowi, który intensywnie i w z wielkim poświęceniem pracuje przy tym projekcie – mówi prezydent Katarzyna Kuczyńska-Budka. – Dzięki temu, że Śląski Uniwersytet Medyczny będzie inwestorem, ciężar finansowania budowy szpitala i jego utrzymanie nie będą na barkach miasta, a my będziemy mogli przeznaczyć pieniądze z podatków mieszkańców na inne, również ważne inwestycje – dodaje.
Jak będzie wyglądał nowy szpital w Gliwicach?
Przypomnijmy, że zgodnie z zatwierdzonym wnioskiem IOWISZ, Szpital Uniwersytecki w Gliwicach będzie dysponował 698 łóżkami, 24 oddziałami, w tym Szpitalnym Oddziałem Ratunkowym, 25 stanowiskami stacji dializ i 30 miejscami rehabilitacji dziennej. Do nowej lecznicy najpierw przeniesione zostaną oddziały gliwickiego Szpitala Miejskiego, następnie jednostki ŚUM z innych miast regionu. Całość inwestycji ma być realizowana do 2033 roku.
W regionie urosła już mocna koalicja na rzecz budowy Szpitala Uniwersyteckiego, który będzie dobrem ponadregionalnym. Przygotowanie tak dużej inwestycji to nie tylko zabiegi formalne, ale również współpraca wielu środowisk. Przypomnijmy, że rektorzy siedmiu publicznych uczelni zrzeszonych w Konsorcjum Akademickim „Katowice – Miasto Nauki” przyjęli wspólną deklarację poparcia dla inwestycji. Wskazali w niej, że budowa Szpitala Uniwersyteckiego w Gliwicach to przedsięwzięcie o doniosłym znaczeniu – zarówno dla jakości leczenia, jak i dla rozwoju badań medycznych w Polsce. Dokument trafił m.in. do Ministerstwa Zdrowia, marszałka województwa oraz wojewody śląskiego.
Rektorzy podkreślili, że konsolidacja wybranych jednostek klinicznych ŚUM z Bytomia, Katowic i Zabrza w jednym, wyspecjalizowanym ośrodku w Gliwicach poprawi organizację leczenia, skróci ścieżki diagnostyczne i wzmocni potencjał naukowy uczelni. Opisali inwestycję jako „medyczną inwestycję stulecia w regionie śląskim”.
Dlaczego ten szpital jest tak potrzebny?
Projekt gliwickiego Centrum Chorób Cywilizacyjnych odpowiada na wyzwania, które dziś decydują o stanie zdrowia Polaków. Placówka ma skupić się na leczeniu chorób o największym znaczeniu społecznym: kardiologicznych, onkologicznych, neurologicznych i metabolicznych.
W deklaracji rektorów wskazano, że inwestycja pozwoli poprawić jakość i dostępność leczenia, stworzyć nowoczesne warunki dydaktyczne, zatrzymać odpływ medyków z regionu i wzmocnić pozycję Śląska jako krajowego centrum innowacji medycznych.
Formalne przygotowania do budowy szpitala są zaawansowane. Śląski Uniwersytet Medyczny dysponuje już kompletnym zestawem dokumentów niezbędnych do rozpoczęcia inwestycji: pozwoleniem na budowę, decyzją środowiskową, pełną dokumentacją projektową, pozytywną opinią IOWISZ, prawem własności wszystkich działek, przekazanych wcześniej przez Miasto Gliwice wraz z dziennikami budowy. W przygotowania włączyło się także Centrum Ratownictwa Gliwice, które poprosiło ŚUM jako inwestora o wskazanie elementów infrastruktury ochronnej. Gliwicki szpital ma być bowiem jednym z pierwszych w kraju projektowanych zgodnie z zasadami odporności na zagrożenia, z zaplanowanymi przestrzeniami schronowymi, niezależnymi źródłami zasilania i systemami filtracji powietrza.