Rondo imienia pierwszego prezydenta Gliwic? Radni podejmą uchwałę

Kolejne rondo w Gliwicach będzie miało swojego „patrona”.

Rondo w ciągu ul. Toszeckiej upamiętnia Lecha i Marii Kaczyńskich, a w ciągu ul. Daszyńskiego przypomina nam prof. Stanisława Fryzego. Swoich patronów mają też inne ronda i estakada.

Rada Miasta Gliwice wkrótce będzie głosowała nad nazwaniem ronda zlokalizowanego w ciągu ulicy Kosów na skrzyżowaniu z ulicami: Czapli i Jaskółczej „Rondo im. Zbigniewa Pańczyka”.

Zdaniem pomysłodawców inicjatywy był to człowiek o wielkich zasługach dla Gliwic i Powiatu Gliwickiego, który mieszkał w pobliżu przedmiotowego ronda.

Zbigniew Pańczyk urodził się 18 sierpnia 1934 r. w Poznaniu, przez całe swoje życie zawodowe był związany ze Śląskiem i Gliwicami. Pierwszy niekomunistyczny prezydent Gliwic, pierwszy starosta gliwicki, działacz samorządowy, a wcześniej aktywny twórca i działacz śląskich struktur opozycji. Honorowy Obywatel Powiatu Gliwickiego, Kawaler Krzyża Orderu Odrodzenia Polski. Człowiek odważny nawet wówczas, gdy za działalność opozycyjną został poddany represjom komunistycznego państwa. Współczesny wzór do naśladowania dla przyszłych pokoleń.

W 1959 r. ukończył studia na Wydziale Elektrycznym Politechniki Śląskiej. Karierę zawodową związał z przemysłem chemicznym. Jednak równie ważna obok pracy zawodowej była dla niego działalność społeczna i polityczna. Zaangażowany w problemy pracownicze, aktywnie uczestniczył w gliwickich i katowickich demonstracjach popierających demokratyzację życia w Polsce. Od 1956 r. był aktywnym członkiem Związku Zawodowego Pracowników Przemysłu Chemicznego, a w latach 1963-1973 członkiem Rady Zakładowej w Instytucie Chemii Nieorganicznej. Współautor listu protestacyjnego do KC PZPR w obronie robotników Radomia w 1976 r. Jego aktywność opozycyjna zaowocowała wstąpieniem we wrześniu 1980 r. do „Solidarności”, Budował jej struktury na Śląsku działając w jej Komitecie Założycielskim w B_P. „Biprokwas”, którego następnie został przewodniczącym. W 1981 r. jako delegat był uczestnikiem 1 i 11 Wojewódzkiego Zjazdu Delegatów NSZZ „Solidarność” Regionu Śląsko-Dąbrowskiego. Od 13.12.1981 r. uczestniczył w konspiracyjnych działaniach podziemnej ,,Solidarności“. m.in_ jako współpracownik Regionalnej Komisji Wykonawczej NSZZ ,,Solidarność”. W latach 1984-1986 przewodniczący Rady Pracowniczej w B.P. „Biprokwas”. 06.05.1986 r. aresztowany i osadzony w areszcie Śledczym w Katowicach. 21 sierpnia zwolniony na mocy amnestii, jednak jeszcze w tym samym roku w ramach represji został zwolniony z pracy. Uczestnik spotkań Duszpasterstwa Ludzi Pracy przy kościele Podwyższenia Świętego Krzyża w Gliwicach.

Współzałożyciel Gliwicko-Zabrzańskiego Komitetu Obywatelskiego., organizator kampanii wyborczej do Sejmu i Senatu w 1989 r. W grudniu 1989 r. jako kandydat Komitetu Obywatelskiego wygral konkurs ogłoszony przez przewodniczącego Miejskiej Rady Narodowej i objął funkcję Prezydenta Gliwic, którą. pełnił do sierpnia 1990 r. Stał sie tym samym pierwszym. niekomunistycznym prezydentem miasta w Polsce. Od tego momentu swoje życie zawodowe poświęcił pracy na rzecz tworzenia struktur oraz organizacji lokalnego samorządu. Od 1990 r. był pełnomocnikiem wojewody k-atowickiego ds. organizacji Urzędu Rejonowego w Gliwicach, a w latach 1991-1998 pełnił funkcje jego kierownika. W tym samym czasie był trzykrotnie wybierany na funkcję radnego Rady Miejskiej w Gliwicach (by-1′ nim nieprzerwanie od 1990 r. do 1999 r.). W listopadzie 1998 r. Zbigniew Pańczyk został wybrany pierwszym Starostą Gliwickim. Funkcję tę pełnił do przejścia na emeryturę w 2002 r. W swojej pracy i działalności ściśle współpracował z gminami powiatu. Do jego szczególnych zasług na stanowisku starosty gliwickiego należy’ zaliczyć budowę od podstaw struktury starostwa, utworzenie schematu sieci szkół ponadgimnazjalnych na terenie powiatu oraz rozpoczęcie procesu prywatyzacji podstawowej opieki zdrowotnej. 13.11.2013 r. Zbigniew Pańczyk otrzymał zaszczytny tytuł Honorowego Obywatela Powiatu Gliwickiego, przyznany przez Radę Powiatu Gliwickiego. Zmarł 30.03.2014 r. Odznaczony pośmiertnie przez Prezydenta RP Bronisława Komorowskiego Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.